Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

H BIA THΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Η συγγραφέας και καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Φωτεινή Τσαλίκογλου σχολιάζει το άρθρο «Η κοινοτοπία του κακού», το οποίο έγραψε ύστερα από επίσκεψή της στην Αθήνα, η Laura Boldrini, υπέυθυνη του Τομέα Ενημέρωσης του Περιφερειακού Γραφείου της Υ.Α. για τη Νότια Ευρώπη.

Yπάρχει κάτι που φοβίζει περισσότερο από τη βία – είναι η αποδοχή της από αυτόν που την υφίσταται. Η αίσθηση ότι «έτσι είναι τα πράγματα και δεν γίνεται αλλιώς», ότι πρέπει κάπου, κάπως, προκειμένου να επιβιώσεις, να αποδεχτείς ως φυσικό, ή ως αναγκαίο το αποτρόπαιο. Η ταύτιση αυτή του εαυτού σου με ένα αξιοκαταφρόνητο και άρα άξιο κακοποίησης αντικείμενο είναι αφάνταστα βλαβερή, όχι μόνο για την υπόθεση της ψυχικής υγείας, αλλά και για την αξιακή θεμελίωση του ίδιου του πολιτισμού μας.

Η κουλτούρα βίας που αναπτύσσεται μέσα στην κρίση, ο λόγος μίσους που με τόση ευχέρεια αρθρώνεται, η κατασκευή φανταστικών εχθρών, ικανών να παίρνουν πάνω τους όλα τα δεινά μιας αφόρητης ύπαρξης και συνύπαρξης, είναι στοιχεία που συνθέτουν το στίγμα της εποχής μας. Ανάλγητη εποχή, που αδειάζει τον άνθρωπο από την ανθρωπιά του. Το μίσος ως τρόπος ζωής. Η μισαλλοδοξία ως μορφή επιβίωσης.

Υπάρχει όμως και ένας πιο χθόνιος μηχανισμός, η πανουργία δεν είναι προνόμιο μόνο της ιστορίας, ανήκει και στην ιστορία του ανθρώπινου ψυχισμού. Όταν ο ψυχισμός βάλλεται, όταν απειλείται από παντού η επιδίωξη της επιβίωσης, τότε φτάνεις στο σημείο, σαν ένα έσχατο σημείο αυτοπροστασίας, να αποδεχτείς αυτή την κακοποίηση ως κάτι το φυσικό, το αναμενόμενο, το κοινότοπο.

Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, η κοινοτοπία του κακού της Χάνα Αρεντ, η παθητική νομιμοποίηση των βασανιστηρίων σε ορισμένους αιχμάλωτους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αναζωπυρώνονται και γίνονται «αλλιώς» επίκαιρα στη σημερινή αδιανόητη εποχή μας.

Το ερώτημα που μένει αναπάντητο και απαιτεί μια απάντηση που ο καθένας από εμάς καλείται να δώσει είναι: Πώς μέσα από την αγρύπνια της σκέψης και του συναισθήματος μας να αντισταθούμε σε αυτή την ύπουλη, και μέρα τη μέρα εντεινόμενη, σταδιακή εξοικείωση με το αποτρόπαιο;
(http://www.unhcr.gr/1againstracism/%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82/)

Ένα άρθρο της Φωτεινής Τσαλίκογλου που αφορά το πώς το άτομο φτάνει σε σημείο να αποδέχεται τη βία που του ασκούν και να εξοικειώνεται με αυτό το αποτρόπαιο γεγονός. Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να το δούμε και σε αντιπαραβολή με τη κακοποίηση των γυναικών καθώς δεν είναι λίγες αυτές που σιωπούν και δέχονται σιωπηλά την κακοποίηση τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου